Γιατί οι φασίστες επιτίθενται στην άμβλωση

Ο Σερβετάλης, ο Αναδιώτης και λοιποί πρόσφατα επιτέθηκαν στην άμβλωση. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που το κάνουν - γιατί είναι όμως το συγκεκριμένο ζήτημα τόσο αγαπητό από τους φασίστες?

Προσωπικά¹, το σκέφτομαι ως εξής: Γιατί είναι σημαντική η άμβλωση? Γιατί επιτρέπεται? Γιατί αποτελεί κεκτημένο δικαίωμα που πρέπει να προστατευτεί?

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση φοβάμαι πως δεν είναι σαφής, για αυτό οι πρόσφατες επιθέσεις φαντάζουν τρομαχτικές και ρουφούν οξυγόνο από τη δημόσια σφαίρα. Θέλω λοιπόν να βοηθήσω, όσο μπορώ, να ενισχύσω τις άμυνες μας ενάντια στις απόπειρες κατά αυτού του θεμελιώδους δικαιώματος.

Νομίζω πως οι περισσότεροι άνθρωποι, αν τους ζητηθεί να εκφράσουν άποψη για την άμβλωση, θα το σκεφτούν σαν τερματισμό εγκυμοσύνης ή θανάτωση του εμβρύου, κάτι που σημαίνει πως στο πίσω μέρος του μυαλού τους θα κάνουν τη σκέψη πως μία ζωή τερματίζεται.

Και για πιο λόγο το επιτρέπουμε αυτό? Είναι τρομαχτική εικόνα αυτή, σίγουρα πρέπει να έχουμε καλό λόγο να το επιτρέπουμε, ε?

Όσους έχω ρωτήσει έτσι, ανάλαφρα, μιλάνε για τις συνέπειες του να αναθρέφεις ένα παιδί που δεν το ήθελες ή δεν μπορούσες να το έχεις. Θέματα ποιότητας ζωής, οικογενειακής σταθερότητας και ασφάλειας, κλπ.

Αν το σκεφτείς έτσι, φαίνεται σαν να ζυγίζεται από τη μία κυριολεκτικά η ζωή του εμβρύου, και από την άλλη η ποιότητα ζωής του και του γονιού του. Φαντάζει σαν να παίρνεις την απόφαση να στερήσεις τη ζωή γιατί νομίζεις ότι δεν θα ήταν καλή ή βολική.

Τρομαχτική σκέψη, αυτή. Ακούγεται ακραία, δρακόντια. Και βέβαια, σε αυτό επιτίθενται τα φασιστοειδή. Γιατί μιλάει στον φόβο που υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού του κόσμου, που βλέπει την άμβλωση σαν θανάτωση.

Για αυτό βγαίνει και λέει ο άλλος ότι “γέννησε το και μετά πέτα το” και δεν επισύρει καταδίκη από τη μεριά του. Έτσι καταλήγουμε να συζητάμε την αναγκαστική γέννα σαν “λύση του δημογραφικού” λες και κάθε μέρα τερματίζονται χιλιάδες εγκυμοσύνες και για αυτό δεν έχουμε παιδιά.

Όχι, δεν είναι ικανή βάση για συζήτηση αυτή. Είναι σαθρή και πολύ δύσκολο, βασικά αδύνατο να την υπερασπιστείς.

Για εμένα, η μόνη σωστή απάντηση είναι το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Έχεις δικαίωμα να κάνεις με το σώμα σου ότι θέλεις. Δεν μπορεί κανείς να υποβάλει τη φυσική σου υπόσταση σε συνθήκες που δεν επιλέγεις. Είναι βασικό δικαίωμα αυτό - τόσο θεμελιώδες που από αυτό απορρέουν άλλα δικαιώματα που θεωρούμε σημαντικά και αναφαίρετα.

Το άτομο που κυοφορεί κατ’αρχάς απολαμβάνει αυτοδιάθεση. Και αυτό σημαίνει ότι επιλέγει να φέρει το έμβρυο. Το “επιλέγει” είναι πολύ σημαντικό, γιατί επιλογή υπάρχει μόνο όταν μπορείς να αποσύρεις την συγκατάβασή σου. Αν δεν μπορεί να επιλέξει να τερματίσει την εγκυμοσύνη, πάει να πει ότι εξαναγκάζεται να είναι τροφός ενός εμβρύου, ότι κάποιος άλλος το υποχρεώνει να είναι εξοπλισμός για επιβίωση ενός ξένου σώματος.

Αν δεν μπορείς να τερματίσεις μία εγκυμοσύνη, δεν είσαι άνθρωπος, με άλλα λόγια.

Και αυτό ακριβώς θέλουν οι φασίστες. Όταν τους λέει κάποι@ ότι “τότε να απαγορευτεί και ο αυνανισμός για τους άντρες” αυτοί συμφωνούν. Δεν θέλουν αυτοδιάθεση για κανέναν άλλο, ανεξαρτήτως φύλου. Γιατί θέλουν τα σώματα όλων να ανήκουν στο καθεστώς, για να εξυπηρετούν τους σκοπούς τους. Γιατί αυτό θέλει ο φασίστας - να έχει έλεγχο επάνω σε όλους τους άλλους.

Στη συζήτηση περί αυτοδιάθεσης, η ζωή ή μη του εμβρύου είναι παράπλευρο ζήτημα. Κεντρική θέση παίρνουν τα δικαιώματα του ανθρώπου που υπάρχει εδώ και τώρα, που είναι ενεργό μέλος της κοινωνίας. Και σε αυτή τη βάση, ο φασίστας θα πρέπει να επικεντρωθεί στις συνέπειες της απαγόρευσης στο κοινωνικό σώμα που υπάρχει, όχι σε αυτό που φαντάζεται πως μπορεί να προκύψει.

Δεν υπάρχει έξυπνος φασίστας, και δεν έχουν υπερασπίσιμες θέσεις. Λένε βλακείες που περνάνε γιατί δεν συναντούν αντίσταση.

As always, let me know your thoughts on Mastodon

And, if you find this interesting enough, you may want to donate.